Zwarte piet discussie en Liliansbeelden

Ergens in een haven in het politiek correcte Nederland staat een enorme groep kinderen met hun ouders onder luid gezang  te kijken naar een boot die na 4 pogingen en het rammen van een aantal plezierjachtjes eindelijk weet aan te leggen.

Het "zie ginds komt de sloopboot uit Warschau weer  aan" weerklinkt uit duizenden kelen "Hij brengt ons Sint Niclaus, ik zie hem al staan. Hoe huppelt zijn paardje het dek op en neer, de vodkaflessen rollen  al heen en al weer".
Het moge duidelijk zijn: het is 5 december en Sint Niclaus en zijn Polen zijn gearriveerd in Nederland.
Sint klimt  (nou ja, wordt gehesen) op zijn paard en de vrolijke Polen huppelen voor hem uit. De stoet komt onverantwoord snel op gang.
Een demente oudere gooit zichzelf ineens voor de dansende Polen en begint te roepen: "zwarte piet, lieve zwarte piet heb je ook wat pepernoten voor mij". Gelukkig zijn er orde troepen met busjes voorzien van zwaailichten voor dit soort gênante ogenblikken die dan toch weer doen terugdenken aan deze gitzwarte bladzijden uit onze vaderlandse geschiedenis.
De stoet zet zich  gauw weer  in beweging. Toch duurt het  allemaal weer iets langer dan  gepland omdat de Wegwijs Pool meerdere malen in gebrekkig Duits de weg moet gaan vragen. De hoeveelheid strooigoed lijkt minimaler dan ooit dit jaar, maar ook dat mag de pret niet drukken.
De kinderen krijgen vanavond hun Sint Niclaus kadootjes. Vanwege wat misverstanden behoort de traditie van het schoenzetten en Polen die via de schoorsteen toegang tot de woning krijgen tot het verleden. Bij de tijd dat er nog "Sinterklaas" gevierd werd in Nederland. Uit die schandelijke periode dat we de blanke heerser op zijn witte schimmel de zwarte Pieten meerderheid lieten uitbuiten en discrimineren. Uit de dagen dat we nog ongegeneerd zwart/wit staven, blanke vla, negerzoenen, jodenkoeken, haagse hopjes, friese doorlopers en meer van dat soort kwetsende benamingen gewoon op verpakkingen hadden staan die je zo ongestraft uit de schappen kon trekken. Naar die tijd  wil uiteraard niemand meer naar terug, dus geklaagd wordt er nergens. Nou ja  die paar werkeloze zwarte pieten  die rondhangen in winkelcentra, of het criminele pad op zijn gegaan omdat ze vanwege hun kleur nergens meer welkom waren,  tellen we niet mee. De meesten zijn toch gewoon in een enorm pensioengat verdwenen en niemand heeft er ooit nog wat van gehoord.  Soms vallen er wat slachtoffers, dat moet je nou eenmaal accepteren als je jezelf een beschaafde maatschappij wilt blijven noemen. En discriminatie dat hoort daar nou eenmaal niet bij. We zijn allemaal gelijk in de Polder. PROOST en een heerlijk Sint Niclaus gewenst.

 

 

 

 

De expositie tijdens Art Event bij De heerlickheijd in Ermelo