maandag 19 augustus 2013

Liliansbeelden en een "voice of Holland" gevoel

Het weekend in de tuinen ligt weer achter me.
Toen ik aankwam schrok ik eerst wel een beetje. Ik kende het plekje waar ik zou gaan staan alleen van in het voorjaar en was totaal niet voorbereid op de enorme explosie die de natuur daar heeft ondergaan. De vijver waar in het voorjaar mijn beelden mooi  konden staan was bijna niet meer te zien. Het ronde terrasje was gewoon verdwenen. Maar wat was het prachtig met al die bloemen en al die weelde.

Dat enorme oerwoud gevoel had wel een ander voordeel: ik zat onbedoeld vrij verstopt voor het naderende publiek. Ik had wel een badge op en zat me niet expres schuil te houden, maar het was niet te voorkomen dat ik alles kon horen van mensen die zich onbespied en ongehoord waanden.
Gelukkig voor mij bleef het aantal niet zo leuke kritieken beperkt tot DRIE! Ik heb wat dat betreft een fantastisch weekend gehad. Of mensen liepen de beelden bijna omver zo blind waren zij ervoor omdat hun interesse uitsluitend gericht was op de beplanting Of ze liepen over van enthousiasme. Dat was zo bijzonder om mee te maken. Op een beurs sta je zo overduidelijk bij je beelden dat mensen je complimenteren, maar je weet natuurlijk toch nooit in hoeverre ze het ECHT menen. Ik kan niet anders zeggen dat dit echt kicken was voor mij. Dit had ook  echt heel pijnlijk uit kunnen pakken.
Als je er tegen kan zou ik dit iedereen aanbevelen als je eens ongezouten meningen wil horen over je werk. Pfeww, maar ik had dit niet van te voren willen weten want dan weet ik niet of ik me zo kwetsbaar had durven te maken.

 
 
 
 


 
You raise me up
 
 
 

 
concentratie II
brons
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten