onrechtvaardige boetes en Liliansbeelden

Alleen foto's kijken van mijn beelden? klik hier: https://plus.google.com/photos/118241853192133825265/albums/5844545854864002737?banner=pwa


Jaren geleden toen mijn kinderen nog kleine engeltjes waren ging ik regelmatig voor ze naar de bibliotheek om voorleesboekjes te halen. Ik bracht ze heel vaak te laat terug en kreeg daar boetes voor die ik zonder morren voldeed omdat het geheel terecht was. Maar 1 keer kwam ik in opstand toen ik een briefje in de bus kreeg met het verzoek om nu toch eindelijk het boek "Brut de vechthond" in te komen leveren omdat de uitleen termijn allang verstreken was.  Ik had dat boek natuurlijk nooit geleend. "Brut de vechthond", alleen de titel was genoeg om zeker te weten dat ik dat boek niet uit de bibliotheek had gehaald voor mijn kinderen. Ik ga toch geen boeken over hanen gevechten of stierenvechten of wat van dien aard ook aan die onschuldige bloedjes voorschotelen.  Dus ik toog vol goede moed met dat briefje naar de bibliotheek. Ik had mijn reputatie als  te-laat- terugbrenger-recidivist welliswaar tegen maar kom op zeg.....
De mevrouw achter de balie was nog niet zo snel te overtuigen van de fout die de bibliotheek had gemaakt. Maar als ik iets echt onrechtvaardig vind kan ik behoorlijk overtuigend  worden. Ik  schroomde zelfs niet om op een gegeven moment de rechtstreekse vraag voor te leggen: Mevrouw, zie ik eruit al iemand die een boek met de titel Brut de VECHTHOND mee gaat nemen om voor te lezen aan mijn kleine kinderen????
Daar durfde de dame natuurlijk niet met  Ja op te antwoorden en dat gaf de doorslag. De bibliotheek gaf de gemaakte fout toe en ik ging tevreden naar huis. Nou ja tevreden... ik dacht wel: dat systeem is zo lek als een mandje, hoe vaak gaat me dit nog overkomen.
Dat is gelukkig nooit meer vaker voorgekomen, wel dat ik jaren later een laatje uitruimde en stuitte op: Brut de vechthond.............

Ik gok dat ik na 18 jaar aan de veilige kant van de verjaringstermijn ben terecht gekomen. En anders heb ik pech. De keren dat we hier over al die jaren een lachstuip over hebben gehad is het meer dan waard ;-)

 

                                                                    Dansen met de wind

Liliansbeelden en: "Hoe word ik zo snel mogelijk bekend??"

Mijn Facebook status voor vandaag:

Oliebollen!!! Ik denk dat ik de oliebollen ga verbieden. Dat is toch niet normaal dat je die zomaar overal kan kopen soms al vanaf november. Ik bedoel.... als het normaal was zou je ze het hele jaar wel kunnen kopen. Het feit dat het alleen in november/december kan geeft al aan dat het verdacht is. Ik bedoel..kom op zeg, iedereen legt toch de link tussen olie (bollen) en het discrimineren van Arabieren. Niet alleen worden die dingen met veel plezier in kokend vet gedonderd, maar de mensen die het doen staan ook nog met van die Arafat theedoeken hun handen af te vegen. Ik denk dat in het politiek correcte Nederland niet zo kwetsend met een minderheid omgesprongen kan worden. Ik hoop dat jullie dit allemaal veel gaan delen en mocht ik daardoor onbedoeld heeeeeeeel erg bekend worden omdat ik ineens bij Pauw en Witteman word uitgenodigd, dan is dat natuurlijk gewoon mooi meegenomen toeval, want ik heb niet zelf gemeld dat ik beelden maak onder de naam liliansbeelden....eh dacht ik, toch?????

 

 

Alleen foto's kijken van mijn beelden? Klik hier: https://plus.google.com/photos/118241853192133825265/albums/5844545854864002737?banner=pwa

 

Zwarte piet discussie en Liliansbeelden

Ergens in een haven in het politiek correcte Nederland staat een enorme groep kinderen met hun ouders onder luid gezang  te kijken naar een boot die na 4 pogingen en het rammen van een aantal plezierjachtjes eindelijk weet aan te leggen.

Het "zie ginds komt de sloopboot uit Warschau weer  aan" weerklinkt uit duizenden kelen "Hij brengt ons Sint Niclaus, ik zie hem al staan. Hoe huppelt zijn paardje het dek op en neer, de vodkaflessen rollen  al heen en al weer".
Het moge duidelijk zijn: het is 5 december en Sint Niclaus en zijn Polen zijn gearriveerd in Nederland.
Sint klimt  (nou ja, wordt gehesen) op zijn paard en de vrolijke Polen huppelen voor hem uit. De stoet komt onverantwoord snel op gang.
Een demente oudere gooit zichzelf ineens voor de dansende Polen en begint te roepen: "zwarte piet, lieve zwarte piet heb je ook wat pepernoten voor mij". Gelukkig zijn er orde troepen met busjes voorzien van zwaailichten voor dit soort gênante ogenblikken die dan toch weer doen terugdenken aan deze gitzwarte bladzijden uit onze vaderlandse geschiedenis.
De stoet zet zich  gauw weer  in beweging. Toch duurt het  allemaal weer iets langer dan  gepland omdat de Wegwijs Pool meerdere malen in gebrekkig Duits de weg moet gaan vragen. De hoeveelheid strooigoed lijkt minimaler dan ooit dit jaar, maar ook dat mag de pret niet drukken.
De kinderen krijgen vanavond hun Sint Niclaus kadootjes. Vanwege wat misverstanden behoort de traditie van het schoenzetten en Polen die via de schoorsteen toegang tot de woning krijgen tot het verleden. Bij de tijd dat er nog "Sinterklaas" gevierd werd in Nederland. Uit die schandelijke periode dat we de blanke heerser op zijn witte schimmel de zwarte Pieten meerderheid lieten uitbuiten en discrimineren. Uit de dagen dat we nog ongegeneerd zwart/wit staven, blanke vla, negerzoenen, jodenkoeken, haagse hopjes, friese doorlopers en meer van dat soort kwetsende benamingen gewoon op verpakkingen hadden staan die je zo ongestraft uit de schappen kon trekken. Naar die tijd  wil uiteraard niemand meer naar terug, dus geklaagd wordt er nergens. Nou ja  die paar werkeloze zwarte pieten  die rondhangen in winkelcentra, of het criminele pad op zijn gegaan omdat ze vanwege hun kleur nergens meer welkom waren,  tellen we niet mee. De meesten zijn toch gewoon in een enorm pensioengat verdwenen en niemand heeft er ooit nog wat van gehoord.  Soms vallen er wat slachtoffers, dat moet je nou eenmaal accepteren als je jezelf een beschaafde maatschappij wilt blijven noemen. En discriminatie dat hoort daar nou eenmaal niet bij. We zijn allemaal gelijk in de Polder. PROOST en een heerlijk Sint Niclaus gewenst.

 

 

 

 

De expositie tijdens Art Event bij De heerlickheijd in Ermelo

Liliansbeelden en Kunst Wageningen

Een beproefd recept is Kunst Wageningen.  Het Junushoff theater wordt wederom omgetoverd tot een beurslokatie van twee verdiepingen. In het weekend van 14 en 15 september  sta ik er  ook weer. Deze foto is nog van 2012 (samen op de foto naast Karin Welhuis van atelier 2pk die er gelukkig ook weer bij is).

Ik weet nog precies hoe ik me voelde toen er net voor sluitingstijd een man en een vrouw naar boven kwamen en ik voor de gein tegen Karin zei:
"kijk: die komen een beeld van mij  kopen"                            '
Vervolgens zie ik ze zonder aarzelen in een rechte lijn  op me af  komen en de man zegt: "mogen wij onze liefde uitspreken voor dit beeld" en hij wijst naar mijn bronzen mannetje op het trapje (dat je net nog op de foto kan zien.)
Ik zei een beetje beduusd nog: "Ja tuurlijk, bedankt." maar bleef verder roerloos staan. De man en de vrouw bleven me verwachtingsvol aanstaren. Ik begreep niet helemaal wat er van me verwacht werd, een beetje radeloos besloot ik er  maar een schepje bovenop te doen, ik stamelde iets van: "goh, leuk, erg leuk,  bedankt".
Waarop de man zegt: "Ehm, we willen het dus kopen, maar kan dat niet?"
"Kopen!!!" schreeuwde ik bijna (voor mij waren het twee mensen die ik nog nooit eerder gezien had die net de trap op kwamen lopen en nu voor het eerst een blik op mijn beelden wierpen, die misschien mijn grapje hadden gehoord en me nu voor de gek kwamen houden)
"Oh" zei de vrouw ineens begrijpend "Is dit misschien het eerste beeld dat je verkoopt?"

Niet veel later waren we eruit. Ik had ze gewoon gemist in de drukte. Ze hadden allang een rondje gemaakt en alles bekeken en toen kwamen ze weer naar boven omdat ze mijn Oei het allermooiste vonden en het wilden kopen. Wat een heerlijke afloop van een mooi beurs weekend was dat.

Voor meer info over Kunst Wageningen 2013:
http://www.kunstwageningen.nl/sitepaginas/kmPerJaar/km2013/2013_info.html

Liliansbeelden en een "voice of Holland" gevoel

Het weekend in de tuinen ligt weer achter me.
Toen ik aankwam schrok ik eerst wel een beetje. Ik kende het plekje waar ik zou gaan staan alleen van in het voorjaar en was totaal niet voorbereid op de enorme explosie die de natuur daar heeft ondergaan. De vijver waar in het voorjaar mijn beelden mooi  konden staan was bijna niet meer te zien. Het ronde terrasje was gewoon verdwenen. Maar wat was het prachtig met al die bloemen en al die weelde.

Dat enorme oerwoud gevoel had wel een ander voordeel: ik zat onbedoeld vrij verstopt voor het naderende publiek. Ik had wel een badge op en zat me niet expres schuil te houden, maar het was niet te voorkomen dat ik alles kon horen van mensen die zich onbespied en ongehoord waanden.
Gelukkig voor mij bleef het aantal niet zo leuke kritieken beperkt tot DRIE! Ik heb wat dat betreft een fantastisch weekend gehad. Of mensen liepen de beelden bijna omver zo blind waren zij ervoor omdat hun interesse uitsluitend gericht was op de beplanting Of ze liepen over van enthousiasme. Dat was zo bijzonder om mee te maken. Op een beurs sta je zo overduidelijk bij je beelden dat mensen je complimenteren, maar je weet natuurlijk toch nooit in hoeverre ze het ECHT menen. Ik kan niet anders zeggen dat dit echt kicken was voor mij. Dit had ook  echt heel pijnlijk uit kunnen pakken.
Als je er tegen kan zou ik dit iedereen aanbevelen als je eens ongezouten meningen wil horen over je werk. Pfeww, maar ik had dit niet van te voren willen weten want dan weet ik niet of ik me zo kwetsbaar had durven te maken.

 

 

 

 

 

You raise me up

 

 

 

 

concentratie II

brons

 

Liliansbeelden en een blikvanger voor je tuin

Een mooi beeld op een goeie plek kan een sieraad zijn voor je huis en/of tuin. Maar vooral nu de boel buiten een beetje begint te verpieteren kan een beeld op een strategische plek de boel enorm opfleuren. En als straks alles weer kaal is, blijft een beeld een prachtige blikvanger het hele jaar door.

Triomf en Liliansbeelden

Mijn nieuwste beeld Triomf is zaterdag verkocht, nog voor ik het hier kon lanceren. Wat dat betreft lijkt de naam wel een schot in de roos, want dat feit vind ik op zich al een triomf :) Gelukkig is de oplage 8,  er zijn er nog 7 te gaan.

Ik heb het gemaakt met het idee: durf te dromen en  laat je bij het najagen niet ontmoedigen door angst en twijfels.
Zo wilde ik het eerst noemen: doubt kills dreams.  Maar toen het beeld af was kwam dat voor mijn gevoel toch niet niet overeen met wat ik zie:
de uitzinnige blijheid waarmee deze man uiting geeft aan zijn succes.

De vraag die blijft:
Wijst hij naar het onzichtbare publiek omdat ze hem ondersteund hebben om te komen waar hij nu is, of wijst hij naar hen alsof hij wil zeggen: KIJK DAN het kon wel.....




 
 
 
 
 

materiaal Brons
inclusief sokkel natuursteen 50cm
oplage 1 van 8

 

 

Liliansbeelden en PSV

Gisteren ben ik naar Eindhoven  gegaan om PSV tegen NEC te zien spelen. Samen met mijn zoon stond ik in een zelfs tijdens de vakantie nog goed gevuld Philips stadion. (Hoe ik op de hoge plaatsen terecht kom daar is gelukkig geen beeldmateriaal van. Ik blijf maar bang dat ik de eerste in de geschiedenis word die het domino effect in gaat zetten op een tribune terwijl ik naar beneden begin te lazeren) Wat een geweldige avond hebben we gehad.  Na het indrukwekkend applaus als eerbetoon voor  overleden stadion speaker Jan Hunting barstte er een feest los zoals ik al lang niet meer heb meegemaakt in het stadion. Dit nieuwe PSV is een lust voor het oog om naar te kijken. Ik heb helaas niet al te veel verstand van voetbal maar ik zie Bakkali met wat het grootste gemak lijkt allemaal rondjes draaien - opkrabbelend als ie neer wordt gehaald-  drie tegenstanders voor de gek  houden.  En het lijkt wel of dat de rest van het team ook inspireert om steeds creatiever te worden met die bal. Letterlijk iedereen rent zijn benen onder zijn kont vandaan om elke bal binnen te houden, wat een inzet wat een spektakel. Of Zoet een goeie doelman is? Geen idee.... was hij er wel?  Met Rekik achterin kwam er toch niemand meer in de buurt van de goal.
Maar het mooiste vond ik  de sfeer onder het publiek. Ik zat altijd met een jaloers oog naar het sfeervak te kijken waar er wel een feestje werd gevierd terwijl ik in mijn directe omgeving tussen een stel blafkezen zat die pas echt los gingen als er wat te schelden viel. Ik krijg liever  een douche van bier over me heen, dan de spatten van het schuim die gefrustreerde typjes  soms om hun mond krijgen. Maar met dit nieuwe jonge, enthousiaste PSV lijkt het hele stadion wel getransformeerd tot 1 groot sfeervak. Iedereen stond te zingen en te klappen en de boys in red aan te moedigen, zelfs als er  een keer een fout werd gemaakt.

Wat helaas nog hetzelfde blijft? Dat ik al begin te juichen als de bal in het zijnet blijkt te zitten!
Volgende week tegen Go ahead Eagels....ik heb er nu al zin in.

 

 

 

 

liliansbeelden en Tegengif

Toen ik 20 was ben ik gestopt met het lezen van de krant. Ik kon het gewoon niet meer, telkens als ik verhalen las over moord, marteling enz dan werd alles stil om me heen en werd ik uit mijn hoofd in het lichaam van het  slachtoffer gezapt en ging ik "voelen" hoe het in die hel geweest moet zijn.
" Lees  die artikelen dan niet" zeiden mensen, dan blijf je toch op de hoogte. Helaas, niet verder lezen terwijl je de vetgedrukte kop wel hebt gezien: niet met mijn fantasie. Hoe boos ik ook op mezelf werd dat ik moest stoppen: ik bleef het artikel herschrijven in mijn hoofd met de walgelijkste dingen die ik kon verzinnen die op die kop hadden kunnen slaan tot ik van ellende uiteindelijk het artikel maar weer op ging zoeken. Alles beter dan het ziekelijke gemaal in mijn eigen hoofd. Want echt, mijn kinderen zeggen het nu nog steeds: "Waar haal jij al die rampscenario's eigenlijk vandaan" als ze zich  niet op tijd gemeld hebben en ik ongerust ben geworden.
Vanaf mijn 23e ben ik het weer opnieuw gaan proberen en noem het afstompen, maar in al die jaren heb ik geleerd om het wegflitsen te stoppen. Ik las de meest gruwelijke berichten zonder het perspectief te verschuiven van lezer naar slachtoffer en als ik merkte dat het toch mis ging dan deed ik de krant dicht en zei tegen mezelf: stoppen NU!! en dat lukte (meestal).
Maar tegenwoordig betrap ik mezelf erop dat het lezen van de krant en het luisteren en kijken van journaals  mij naast de nodige kennis ook nog in iets heel anders voorziet.  Het zijn nl de voornaamste leveranciers van een enorme dosis aan woede, frustratie, zwartkijkerij, negativiteit en angstgevoelens en dat allemaal terwijl ik in mijn eigen hoofd ben en  blijf.
Ik lees daarom zelden nog de krant, kijk geen journaal en probeer via radio 1 toch een beetje op de hoogte te blijven. Maar ik leef niet onder een steen dus ook bij mij sijpelt er van alle rottigheid, zieke geesten en zakkenvullers nog genoeg door het filter.
Daarom heb ik het voor mij A-typische beeld "Tegengif" gemaakt. Ik had behoefte om iets te creëren waar ik mijn ogen op kan richten als er weer eens iets "binnen" komt dat alleen maar zwarte lelijkheid oproept. Daarnaast haat ik bloemen in een vaas en dit voelt als bloemen die altijd zullen bloeien en nooit zullen verwelken.

Uiteraard blijft de vraag: hoe vind je een balans tussen het vergaren van kennis en niet meegesleurd te worden in een achtbaan van (negatieve) emoties. Wie herkent dit en meer nog, hoe doen jullie dat??????

Tegengif

Geen ontkomen aan,

zinloos geweld, haat, oorlog, marteling, kindermisbruik

het “nieuws” vreet zich door de kiertjes een weg naar binnen.

Op zoek naar een tegengif:

pilaren vol liefde, respect, begrip, mededogen

als stengels van hoop

dragen ze de duimen, ontluikend uit de knop

 

Love, respect, understanding & compassion

 

 

 

Liliansbeelden en No guts no glory

No guts no glory

 

Het voelt als een sprong in het diepe

hoop gloort

veel is nog gehuld in duisternis

1 ding weet ik zeker: niet geschoten is altijd mis

 

 

 

 

 

 

No guts no glory

 

 

Gastvrijheid en Liliansbeelden

Dit las ik gisteren op facebook:

klant zegt: ik ben zo weg, als je wat wilt drinken, ligt in de koelkast... Kijk ik en de Keuze is water of champagne.... Welke moet ik kiezen...?


En dit soort gastvrijheid triggerde meteen een herinnering uit een ver verleden. Ik was 17 jaar (ja ik zei al een ver verleden) en om wat geld bij te verdienen paste ik op via een oppascentrale en zo kwam ik op allerlei adressen bij mensen die ik niet kende en die hun kinderen gewoon een hele avond aan een wild vreemde overlieten.
Zo stond ik  op een avond voor een man en een vrouw die prachtig aangekleed klaarstonden in een indrukwekkend  huis in een hele dure buurt. Ze waren 1 en al vriendelijkheid en lieten me zien waar de kinderkamers waren en de tv. Toen moesten ze er snel vandoor. "In de keuken vind je alles als je wat wilt eten en drinken" zei de vrouw "Er ligt van alles, chips op het aanrecht en als je van hartige dingetjes houdt vind je in de koelkast kaasjes en worstjes en cola, sinas van alles, pak gerust  waar je zin in hebt"
Wow dacht ik, dat klinkt geweldig. Deze avond kom ik wel door.
Na het tv kijken maar volledig opgegeven te hebben en de kinderen voor de zesde keer terug naar hun bedje gebracht te hebben besloot ik het maar eens op een partijtje frustratie vreten te zetten.

Ik opende de deur naar de keuken ..........om em meteen met kloppend hart en knikkende knieën dicht te trekken. De woedende hond die ik  had gezien tussen mij, het aanrecht en de koelkast gromde nog een hele tijd door!!!!!

                                                                       De schreeuw

Liliansbeelden en the art of living

The Art of Living

 

rennen, bukken, draaien, tollen

samen de klappen ontwijken

en als we toch moeten incasseren

gaan we het met opgeheven hoofd opnieuw proberen

 

 

The art of living

 

Liliansbeelden en service with a smile

Service with a smile? Wat betekent dat eigenlijk?
Niet zoals de laatste keer dat ik een Aldi binnen ben geweest en de kassière tegen me zei dat ook de doos met pakken melk op de band moest. Toen ze zag hoe ik aan het graven was om die er dan als eerste uit te halen omdat ik bij de vorige klant had gezien hoe de rest van de boodschappen geplet werden door de doos, beet ze me toe: "Hoe dom kun je dan zijn om die doos dan als eerste in je kar te zetten".
Dan snap ik ook wel: dat  valt niet  onder service with a smile,  en dan heb ik ook geen moeite om terug te zeggen: dom? wie zit er hier nou achter de kassa?

Maar wat te denken van het volgende voorbeeld: We zitten in een restaurant, mijn man, zoon, dochter en ik. Mijn dochter bestelt bij de vriendelijke jongen die ons komt bedienen en die duidelijk uitstraalt dat hij zin heeft in zijn werk,  een halve liter bier zoals ook op de kaart staat (zij woont in Engeland en noemt onze fluitjes: "van die gierige glaasjes en dan ook nog eens half gevuld met schuim"). De enthousiaste jongen komt  onze bestelling brengen en wij helpen hem want hij weet niet meer wie wat had besteld. Bij mijn dochter zegt hij:" O, is die voor jou????? Meestal is die voor de mannen dus dat verwachtte ik niet."
Bij de tweede ronde komt er weer een halve liter mee, dit keer voor mijn zoon. Die had vanwege een nog maar half verwerkte kater van de vorige avond eerst een glas cola besteld. De ober begint het glas al bij het bord van mijn dochter te planten. Voor wij kunnen zeggen dat die voor mijn zoon is horen we hem tegen mijn dochter zeggen: "Jee........heb jij dorst of zo???"
Wij liggen inmiddels half over de tafel van het lachen, maar het wordt nog erger. Mijn man bestelt als voorgerecht 1 tapas en de ober zegt: "eentje maar?" "Ja" zegt mijn man "ehm, kan dat niet?"  "Jawel hoor" zegt de jongen   "Het kan zeker wel.....maar het is hoogst ongebruikelijk!"
Ik neem spareribs. Het bord ligt vol met anderhalve rib, ik krijg het onmogelijk allemaal opgegeten maar mijn zoon heeft ondanks zijn slanke postuur nooit genoeg  te eten  en ik kan gelukkig de rest aan hem kwijt.
De ober komt onze borden weghalen en stopt met alles als hij een blik op mijn bord werpt:"Heb jij dat allemaal opgegeten????" roept hij uit. Het mooiste is nog dat ik me nog ga verontschuldigen ook!

Service with a smile? Misschien betekent dat niet wat wij denken dat het betekent? Of misschien is de betekenis in de loop der tijden veranderd?
Misschien moet je het nu zo zien:  je wordt (hopelijk)  vriendelijk beledigd en thuis kun je er  nog heel lang om  smilen.

liliansbeelden en relaties

Al een tijdje valt het me op: Ik ben nu zelf 52 en ontmoet steeds meer vrouwen die iets ouder of jonger dan ik zijn en..... vrijgezel.
Ondanks het feit dat dit aantrekkelijke, zeker niet domme vrouwen zijn, die letterlijk en figuurlijk goed voor zichzelf  zorgen, er prachtig uitzien ( en niet alleen "voor hun leeftijd"!!!) lukt het deze vrouwen niet om een evenredig leuke  man te vinden. En dus zoeken ze door, niet omdat ze eenzaam zijn, maar juist omdat ze een heel prettig leven hebben en leuke dingen doen en dit nog zouden willen aanvullen met een partner om het geluk mee te delen.
Waarom lukt het dan niet, vroeg ik me steeds af. Voor elke gescheiden vrouw loopt er toch ook weer een gescheiden man rond, zou je denken??
Ja aan dat niet te miskennen feit ligt het ook niet. Ik wil niet alle mannen over 1 kam scheren maar voor een ander feit kan ik mijn ogen toch ook niet meer sluiten:
de vrijgekomen mannen kijken niet om naar de vrouwen van (bijna) hun eigen leeftijd. Het merendeel gaat blij op zoek niet alleen naar iets nieuws, maar graag ook iets dat jonger en strakker is dan waar ze net vandaan zijn gekomen. Ik zie voorbeelden van mannen van 55 die relaties aangaan met vrouwen van begin dertig.
kunnen we ze het kwalijk nemen? Ik weet niet, ik zie persoonlijk de aantrekkingskracht van mannen van dertig ook wel, maar niet als partner. Laat mij maar lekker met mijn eigen vent van 52 mijn leven delen, waarbij ik soms heerlijk in mijn "huispak" met bril en geen make up, op de bank  lig omdat ik gewoon nergens anders zin in heb, die begrijpt dat je van die misselijke kwaaltjes begint te krijgen omdat hij ze zelf ook heeft.  Ik zou niet tegen het gevoel kunnen dat de concurrentie altijd om de hoek staat, slank, strak rimpelvrij en klaar om toe te slaan.
Hebben die mannen daar nou helemaal geen last van? Zijn zij zo overtuigd van zichzelf dat ze denken als 50 jarige de strijd  aan te kunnen blijven binden met mannen van 30 waar hun nieuwe partner ook door omringd wordt? En hoe zit dat als ze 60 worden, of 70 en het  achterstallige onderhoud is overgegaan in onomkeerbaar verval?? Dit alles nog los van het feit dat jonge vrouwen misschien nog  een baby wens hebben en geen boodschap  aan het feit dat bij jou de laatste goddank ook al uitgevlogen is en het nest prettig leeg. Voor je het weet sta je met je grijze koppie weer achter een buggy.
Ha, ik heb niet de illusie dat ik iemand aan het ontmoedigen ben, ik vind het alleen zo jammer voor de vrouwen die wel graag een leuke vrolijke lieve partner van ongeveer hun eigen leeftijd zouden willen "vangen" en dan een lege vijver aantreffen.
Mannen........ nog een laatste waarschuwing: mocht je knappe vrouw je er tegen de tijd dat jij 70 bent en zij net 50 is, uitgooien -  omdat je haartjes overal groeien behalve op je hoofd - en je komt onverhoopt een paar jaar later alleen aan in het bejaardenhuis..........we'll be waiting!!!!!!